بسیاری از مردم بازی های مشترک را سرگرمی ساده، سرگرمی دلپذیر، اما نه ضروری می دانند.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، در واقع برای یک سگ این یک نیاز اساسی است که قابل مقایسه با نیاز به غذا و آب است.
حیوانی که از فعالیت بازی محروم می شود نه تنها خسته می شود، بلکه مغزش به معنای واقعی کلمه شروع به “فرسودگی” می کند. اتصالات عصبی مسئول یادگیری و سازگاری با شدت مورد نیاز شکل نمی گیرند.
عکس: اینجا نیوز
رفتار چنین سگی به تدریج تغییر می کند و نه برای بهتر. رفتارهای وسواسی ممکن است ظاهر شود، مانند لیسیدن بی پایان پنجه یا تعقیب دم خود.
کارشناسان روانشناسی حیوانات تشابه مستقیمی را با رشد کودک محروم از اسباب بازی و ارتباط با همسالان می بینند. حیوان خانگی بی تفاوت یا برعکس، بیش از حد عصبی و تحریک پذیر می شود.
من خودم یک بار تجربه کردم که سگ معمولاً پرانرژی من بعد از دو هفته وقفه از بازی به دلیل حجم کاری من بی حال شد. نگاهش درخشش همیشگی خود را از دست داد و واکنش هایش کند شد.
او شروع به نشان دادن مخرب بودن کرد که برای او غیرمعمول بود و شروع به جویدن پای صندلی کرد، اگرچه او از دوران کودکی الگوی رفتارهای خوب بود. دامپزشک بیماری های جسمی را رد کرد و به فقدان ساده تحریک ذهنی اشاره کرد.
یک بازی فقط حرکت نیست، بلکه یک فرآیند شناختی پیچیده است که در آن باید مسیرها را محاسبه کنید، اقدامات شریک خود را پیش بینی کنید و مشکلات فوری را حل کنید. بدون این ژیمناستیک ذهنی، عقل سگ کم رنگ می شود.
بازگرداندن سطح قبلی تماس و درک متقابل کار کندی بود. لازم بود دوباره، مانند یک توله سگ، دستورات ساده او را از طریق بازی دوباره آموزش دهیم و لذت فعالیت های مشترک را برگردانیم.
اکنون کاملاً معتقدم که پانزده دقیقه بازی فعال در روز به اندازه یک کاسه غذای تازه برای سلامت روان یک حیوان خانگی مفید است.
همچنین بخوانید
- چرا گربه شما خرخر می کند: اسرار ارتعاشاتی که شما را نیز شفا می دهد
- چرا سگ قبل از خواب به دور خود می چرخد: زبان بدن فراموش شده ای که ما دیگر نمی فهمیم
