تصمیم گرفتی در مورد این واقعیت صحبت نکنی که او دوباره درخواست شما را فراموش کرده و وانمود می کند که همه چیز خوب است.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اما با هر بار فرو بردن بی صدا از کینه، دیواری در روح رشد می کند که نه حرفی شنیده می شود و نه احساسی.
شکایات ناگفته ناپدید نمی شوند – آنها به باقی مانده ای سمی تبدیل می شوند که هر نگاه و هر تماسی را مسموم می کند. روانشناسان این را “تفریق عاطفی” می نامند – زمانی که جلوه های مثبت عشق به تدریج توسط منفی انباشته مسدود می شود. شریک زندگی سرما را احساس می کند، اما دلایل آن را درک نمی کند، زیرا به طور رسمی هیچ دلیلی برای درگیری وجود نداشت.
عکس: Pixabay
خشم خاموش، پرخاشگری منفعلانه است که ارتباط را بسیار مؤثرتر از رسوایی با صدای بلند از بین می برد. اگر فقط به این دلیل که رسوایی حداقل فرصتی برای روشن شدن و آشتی می دهد. یکی از زوجین طی یک مشاوره اعتراف کردند که در طول سه سال زندگی مشترک هرگز با هم نزاع نکرده اند، اما در همان زمان در اتاق های مختلف می خوابیدند و به سختی صحبت می کردند.
داشتن شجاعت گفتن “آسیب دیده ام” سرمایه گذاری برای آینده رابطه است، نه تخریب آن. سعی کنید «تو همیشه» را با توضیحی «احساس میکنم» جایگزین کنید. صحبت از درد مستلزم آسیبپذیری است، اما صمیمیت واقعی در این آسیبپذیری متولد میشود. سکوت آرامش را حفظ نمی کند – آرام آرام همه چیزهایی را که برایش دور هم جمع شده اید از بین می برد.
همچنین بخوانید
- وقتی یک رابطه به زندان تبدیل می شود: خطرات وابستگی عاطفی
- چرا فضای شخصی را در ازدواج حفظ کنیم: حفظ فردیت
