متوجه میشوید که مراسم عصرگاهی شما به گشت و گذار موازی روی تلفنهایتان روی یک کاناپه تبدیل شده است و شام با هم تبدیل به خوردن سریع غذا در جلوی تلویزیون شده است.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، این اقدامات ظاهر گذراندن وقت با هم را حفظ می کند، اما کاملاً خالی از چیزی است که زمانی احساس ارتباط ایجاد می کرد – توجه آگاهانه به یکدیگر.
روانشناسان بین اعمال معمولی و آیینی تمایز قائل می شوند: اولی به سادگی زمان را پر می کند، دومی آن را با معنا پر می کند و ارتباطات را تقویت می کند. هنگامی که شرکا از قرار دادن آگاهی در اقدامات مشترک خود دست می کشند، آنها در کنار هم شروع به وجود می کنند و نه با هم.
عکس: Pixabay
یک خانواده درمانگر از نووسیبیرسک خاطرنشان می کند که بسیاری از زوج ها با این شکایت می آیند که “ما شبیه همسایگان شده ایم” و این تقریباً همیشه با جایگزینی آداب صمیمیت واقعی با عادت های خودکار همراه است.
شما می توانید با ایجاد تشریفات جدید، هرچند کوچک، اما معنادار، حس جامعه را بازیابی کنید. این می تواند یک بحث پنج دقیقه ای در مورد بهترین لحظه روز در کنار چای عصرانه یا تهیه صبحانه با هم در روزهای شنبه بدون عجله باشد.
نکته اصلی این است که این کار را با حضور کامل، کنار گذاشتن ابزارها و سایر موارد حواس پرتی انجام دهید. این لحظات تماس آگاهانه به عنوان لنگرهای عاطفی عمل می کند که باعث می شود رابطه با هم به سمت تنهایی پیش نرود.
همچنین بخوانید
- چرا باید یاد بگیرید که موفقیت های شریک زندگی خود را جشن بگیرید: هنر شادی مشترک
- چگونه استفاده از کودکان را به عنوان سلاح در درگیری های زناشویی متوقف کنیم: زمانی که همبستگی والدین مهمتر از رنجش است
