ما احساساتمان را مانند یک ساعت گران قیمت می پوشیم، می ترسیم دوباره آنها را نشان دهیم، مبادا آنها را به سرقت ببرند.
به گزارش خبرنگار اینجا نیوز، این سد درونی که از نارضایتی های گذشته و ترس از ضعیف جلوه دادن ساخته شده است، به طور قابل اعتمادی از ما محافظت می کند، اما در عین حال ما را محکوم به تنهایی در یک زوج می کند.
روانشناسان مدت هاست که زنگ خطر را به صدا در می آورند: ناتوانی در نشان دادن آسیب پذیری یکی از دلایل اصلی گرسنگی عاطفی در روابط طولانی مدت است. شرکا می توانند سال ها در کنار یکدیگر زندگی کنند، زندگی روزمره خود را به اشتراک بگذارند و از یکدیگر مراقبت کنند، اما هنوز عمیق ترین ترس ها، رویاها یا شرم خود را آشکار نمی کنند.
عکس: Pixabay
آنها نقش ها و عملکردها را رد و بدل می کنند، اما نه روح. آسیب پذیر بودن به این معنی نیست که دائماً در جلیقه خود گریه کنید یا تمام آسیب های خود را به شریک زندگی خود بیاندازید.
این در مورد این است که بتوانم در لحظه مناسب بگویم: “من می ترسم”، “من به تو نیاز دارم” یا “امروز نفس من ضربه خورد.” این خطری است که آنها برای دیده شدن واقعی، بدون ماسک یا زره محافظ انجام می دهند.
برنه براون، محقق، آسیبپذیری را مهد همه چیزهایی میداند که در تجربههای انسانی ارزشمندترند: عشق، احساس تعلق، خلاقیت. این لحظه ای است که کنترل را رها می کنیم و به دیگری اجازه می دهیم ناامنی های ما را ببیند که پلی می شود که از طریق آن صمیمیت واقعی می تواند به ما برسد.
در عمل، این به نظر رد موقعیت “بزرگسالان دانا” است. به جای اینکه از شریک زندگی خود به خاطر دیر رسیدن عصبانی شوید، می توانید بپذیرید که بسیار نگران او بودید. این امر دیالوگ را از سطح ادعاهای متقابل به سطح احساسات مشترک منتقل می کند، جایی که جایی برای تقابل وجود ندارد.
ترس از آسیب پذیر بودن اغلب ریشه در تجربیات دوران کودکی دارد که در آن احساسات ما مورد تمسخر، نادیده گرفته شدن یا استفاده علیه ما قرار گرفته است. یک بزرگسال کار دشواری در پیش دارد: یاد بگیرد دوباره به خود و دنیا اعتماد کند، با قدم های کوچک در فضای امن در کنار فرد انتخاب شده شروع می کند.
این فرآیند شبیه سخت شدن است: باید با اعترافات ساده و صادقانه شروع کنید و به تدریج عمق را افزایش دهید. واکنش شریک زندگی شما بهترین نشانگر این خواهد بود که آیا او آماده است تا خود واقعی و آسیب پذیر شما را ملاقات کند یا اینکه با ماسک اجتماعی راحت شما راحت تر است.
یک رابطه بدون آسیبپذیری، نمای زیبا اما خالی است که هیچکس پشت آن زندگی نمیکند. فقط با اجازه دادن به خودمان واقعی بودن، با تمام شکاف ها و نقص ها، به دیگری سیگنال می دهیم: “شما هم می توانید اینجا هم چنین باشید. اینجا با شما امن است.”
همچنین بخوانید
- چرا تشریفات لازم است: چگونه سنت های کوچک احساسات بزرگ را تقویت می کنند
- چه اتفاقی می افتد اگر شریک زندگی خود را ایده آل کنید: شدت عینک های رز رنگ
