در عصر تمرینات با شدت بالا و شاخص های کلیدی عملکرد قابل اندازه گیری، حتی فعالیت بدنی به مسابقه ای برای کسب نتایج تبدیل شده است.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، با این حال، برای یک پیشرفت خلاقانه، مغز اغلب به آدرنالین نیاز ندارد، بلکه به یک گام یکنواخت و ریتمیک نیاز دارد.
یک پیاده روی آهسته و غیر ورزشی بدون هدفون یا یک مسیر خاص، حالت غیرفعال شبکه های عصبی را فعال می کند که دانشمندان آن را «شبکه حالت غیرفعال مغز» می نامند. در این حالت است که غیرمنتظره ترین تداعی ها متولد می شوند، مشکلات خلاقانه حل می شوند و تثبیت حافظه رخ می دهد.
عکس: Pixabay
بسیاری از متفکران بزرگ، از ارسطو گرفته تا استیو جابز، به طور شهودی از راه رفتن برای یافتن ایده و تصمیم گیری استفاده می کردند. فعالیت بدنی موزون به عنوان مترونوم برای مغز عمل می کند و به نظم بخشیدن به جریان آشفته افکار کمک می کند.
این یک نوع مراقبه در حرکت است که حتی برای کسانی که نمی توانند با چشمان بسته ثابت بنشینند قابل دسترسی است. تجربه شخصی تأیید می کند: واضح ترین فرمول ها برای مقالات پیچیده روی میز نبود، بلکه هنگام سرگردانی در پارک پاییز بود.
فشار برای یافتن پاسخ به طور معجزه آسایی ناپدید شد و جای خود را به بینش خود به خودی داد. یک فرد مدرن که در چارچوب بهره وری بیش از حد رانده شده است، اغلب چنین سرگرمی را بی فایده می داند.
اما از دیدگاه علوم اعصاب، این یک بهداشت روان ضروری برای جلوگیری از اضافه بار شناختی است. یک ساعت در هفته را به پرسه زدن بیهدف اختصاص دهید و دنیای اطراف خود را مشاهده کنید و نه صفحه نمایش گوشی هوشمند خود را.
شاید این مولدترین سرمایه گذاری زمان برای پروژه و روان شما باشد.
همچنین بخوانید
- چرا معده شما از گرسنگی غرش نمی کند: چگونه روده های شما خلق و خوی شما را کنترل می کنند
- چرا زمان را برای کشش هدر می دهیم: آنچه در پس احساس انعطاف پذیری نهفته است؟
