داستانهایی درباره گربههایی که صدها کیلومتر را طی میکنند تا به آستان خود بازگردند، شبیه داستانهای افسانهای به نظر میرسند، اما در واقعیت پایه و اساس دارند.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، این پدیده «روانی گرایی» یا «خانه» نامیده می شود و دانشمندان هنوز در مورد مکانیسم های دقیق این ناوبری بحث می کنند.
یکی از نظریههای پیشرو نشان میدهد که گربهها میتوانند میدان مغناطیسی زمین را با استفاده از آن به عنوان قطبنمای داخلی، مشابه پرندگان یا برخی از حیوانات دریایی، حس کنند. اصلی ترین و بارزترین ابزار، حافظه بویایی خارق العاده است.
عکس: اینجا نیوز
یک گربه یک «نقشه بوی» پیچیده از قلمرو خود در ذهن خود ایجاد می کند، آن را با فرمون علامت گذاری می کند و علائم دیگران را به خاطر می آورد. در یک مکان جدید، او سعی می کند “یادداشت” های آشنا را در جریان هوا بگیرد، که می تواند جهت خانه را نشان دهد، به خصوص اگر فاصله کوتاه باشد.
جانورشناس پتر ایسایف خاطرنشان می کند که موفقیت در بازگشت مستقیماً به نوع حرکت حیوان بستگی دارد. اگر گربه با ماشین در یک حامل بسته برده شد، شانس آن بسیار کمتر است – زمان ساخت یک مسیر بصری-بویایی را نداشت.
اگر او خودش را به تنهایی در مکانی جدید می یافت، پس از اینکه در حین پیاده روی از خانه دور شده بود، می توان مکان های دیدنی را در حافظه حفظ کرد. دوستی از حومه شهر گفت که چگونه گربه اش را که به خانه ای در 20 کیلومتری خانه برده بودند، در همان شب اول ناپدید شد.
دو هفته بعد حیوان لاغر و مجروح در ایوان خانه شهری نشسته بود. مسیر از میان جنگل و بزرگراه می گذشت و نحوه مدیریت این ناوبری همچنان یک راز باقی مانده است. دامپزشک پیشنهاد کرد که او برخلاف جهت باد راه میرود و بوهای آشنا را حمل میکند.
حافظه فضایی حاد نیز نقش مهمی ایفا می کند. گربه ها مکان خانه ها، درختان و گوشه ها را نه به عنوان اشیاء انتزاعی، بلکه به عنوان نقاطی در یک سیستم پیچیده به یاد می آورند.
این حافظه توسط احساسات جنبشی تقویت می شود – آنها تعداد قدم ها، چرخش بدن، تلاش صرف شده برای غلبه بر موانع را به خاطر می آورند. برای محافظت از حیوان خانگی خود، هرگز نباید گربه را فوراً در مکانی جدید رها کنید، به این امید که “به اطراف نگاه کند”.
چند هفته قرنطینه سخت در داخل خانه به او کمک می کند تا بوهای جدید را به عنوان بوی اصلی “ثبت” کند و میل به برخورد با ناشناخته ها را کاهش دهد، تلاش برای یک نقطه قدیمی، پاک شده از واقعیت، اما زنده در حافظه.
ریزتراشه یا تگ آدرس روی قلاده فقط یک امر رسمی نیست، بلکه تنها راه تضمین شده برای کمک به گربه در صورت از کار افتادن قطب نمای داخلی آن است. توانایی های باورنکردنی او تحسین برانگیز است، اما نباید به شرط بندی در بازی خطرناک فاصله ها و جاده ها تبدیل شود.
ما فقط می توانیم حدس بزنیم، با نگاه کردن به چشمان آرام او، بازگشت از سفری باورنکردنی. او چه احساسی داشت، چگونه راه را انتخاب کرد، چه چیزی او را به جلو هدایت کرد؟
شاید این یک محاسبه مسیر نبود، بلکه صرفاً یک جاذبه غیرقابل انکار به مکانی بود که او را دوست داشتند و انتظار داشتند، که با زبانی از احساسات بیان شده بود که برای درک ما قابل دسترس نیست.
همچنین بخوانید
- اگر سگ علف بخورد چه اتفاقی می افتد: خودتنظیمی یا زنگ خطر
- چرا یک گربه چیزها را از روی میز پرتاب می کند: فیزیک جذب و توجه
