والدین اغلب سگ یا گربه را به عنوان یک ابزار آموزشی، کتاب درسی زنده زیست شناسی و مهربانی می بینند.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، با این حال، یک حیوان سازنده آموزشی نیست، بلکه یک موجود زنده با شخصیت و نیازهای خاص خود است.
بار اصلی مسئولیت در نهایت بر دوش بزرگسالان خواهد بود و کودک به یک ناظر یا در بهترین حالت تبدیل به یک دستیار می شود. بسیاری از خانواده ها به صراحت این نکته را دست کم می گیرند.
عکس: Pixabay
یک کودک، به خصوص یک کودک کوچک، از نظر جسمی و روانی قادر به تامین هر چیزی که یک حیوان خانگی نیاز دارد، نیست. پیاده روی منظم در هر آب و هوا، هزینه های مالی برای دامپزشک، تصمیم گیری های دشوار – این منطقه بزرگسالان است.
وعده هایی مانند “من همه کارها را خودم انجام خواهم داد” معمولاً پس از چند هفته به واقعیت تبدیل می شود. و سپس حیوان خانگی خطر تبدیل شدن به یک بار یا بدتر از آن، منبع درگیری را دارد.
اما در اینجا یک فرصت عالی نیز وجود دارد. نباید انتظار داشته باشید که فرزندتان به تنهایی مالک نمونه شود. بسیار مفیدتر است که به عنوان یک مربی عمل کنید.
شما می توانید وظایف خاص، امکان پذیر و در عین حال منظم را محول کنید: پر کردن یک کاسه با آب، شرکت در بازی ها، شانه کردن. نکته کلیدی، همکاری است تا صرفاً واگذاری مسئولیت ها.
با توجه به تجربه خودم می توانم بگویم که ورود یک توله سگ به خانواده ای با یک نوجوان نه چندان درس مسئولیت پذیری در قبال دختر، بلکه درس صبوری و همدلی برای همه ما بود. با هم سختی های آموزش دستشویی را تجربه کردیم و با هم از اولین موفقیت های خود خوشحال شدیم.
کودک نه یک حیوان “تدی” زیبا، بلکه فرآیند پیچیده انطباق یک موجود زنده را دید که کاملاً به ما وابسته است. یک حیوان به کودک چیزهای بسیار ظریف تری از تمیز کردن را می آموزد.
این زبان ارتباط غیرکلامی است: درک اینکه چه زمانی یک گربه می خواهد تنها باشد و چه زمانی برای بازی آماده است. این احترام به فضای شخصی و نیازهای دیگران است.
این اولین تجربه مراقبت از فردی است که ضعیف تر و بی دفاع تر است. این درس ها محجوب هستند، اما این باعث می شود که آنها حتی ارزشمندتر شوند. تعارضات بر سر وعده های محقق نشده آزمونی برای روابط خانوادگی است.
آنها نشان می دهند که آیا بزرگسالان می دانند چگونه مذاکره کنند، بار را دوباره توزیع کنند و سازش کنند. حیوان خانگی به مرکزی تبدیل می شود که سیستم جدیدی از تعاملات خانوادگی پیرامون آن ساخته می شود.
و این شاید مهم ترین و غیرمنتظره ترین نتیجه حضور او در خانه باشد. اگر همه چیز آگاهانه انجام شود، حیوان عضو واقعی خانواده و وفادارترین دوست برای کودک می شود.
اما این دوستی نه از دستور “مراقبت از او” بلکه از فضای عمومی عشق و احترام به حیوان خانگی که عمدتاً توسط بزرگسالان ایجاد شده است رشد می کند. تنها در این صورت است که کودک واقعاً یاد می گیرد که محبت بی قید و شرط و مسئولیت واقعی چیست.
همچنین بخوانید
- چرا سگ شما به چیزی بیش از پیاده روی نیاز دارد: هنر راه رفتن آگاهانه
- چرا گربه شما بدون کل “باغ وحش” خسته می شود: حقیقت پنهان در مورد غنی سازی محیط زیست
