ما عادت کرده ایم که انگورهای گوجه فرنگی را مستقیماً به روی پرده گره بزنیم و دیوارهای سبز تمیز اما غیرطبیعی برای گیاه ایجاد کنیم.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، این عادت برخلاف بیولوژی محصول است که در طبیعت در امتداد زمین پخش می شود و در گره ها ریشه می گیرد.
حالت عمودی سفت و سخت، تنش شدیدی را برای ساقه ایجاد می کند و مهمتر از همه، موهای نازک روی سطح آن را می شکند که در شرایط مساعد می توانند به ریشه های اضافی تبدیل شوند.
عکس: اینجا نیوز
این ریشه های هوایی هستند که می توانند تغذیه بوش را به خصوص در دوره باردهی به میزان قابل توجهی افزایش دهند. با سلب این فرصت گیاه را بیشتر به ریشه اصلی و اغلب ضعیف وابسته می کنیم.
روشی وجود دارد که حکمت خود را از طبیعت می گیرد – بند بند با شیب جزئی یا حتی در یک قوس. این نیاز به پشتیبانی قوی تر و پیچیده تر دارد، اما نتیجه ارزش آن را دارد.
ساقه، کمی متمایل و در چندین مکان ثابت، شروع به رشد فعال سیستم ریشه در تمام طول خود در تماس با مالچ مرطوب یا خاک می کند. برای انجام این کار، حتی می توانید قسمت پایین ساقه را به صورت حلقه ای در یک شیار آماده قرار دهید.
چنین بوته ای به یک ارگانیسم قدرتمند و چند پشتیبانی تبدیل می شود که می تواند میوه های بسیار بزرگ تری را بدون علائم خستگی و پوسیدگی انتهایی شکوفه تغذیه کند. کمتر از تغییرات رطوبت و گرما رنج می برد.
این تکنیک را با حداقل چند بوته گوجه فرنگی نامشخص در گلخانه امتحان کنید تا به آنها فضای مانور بدهید. مقایسه با همسایگانی که به روش کلاسیک گره خورده اند بسیار آشکار خواهد بود.
البته این روش برای گلخانه های کوچک و متراکم که هر سانتی متر در آن مهم است مناسب نیست. اما در فضاهای باز یا در تونل های مرتفع، پتانسیل کامل تنوع را نشان می دهد.
با جدا شدن از اصول عمودی سخت، می توانید سطح جدیدی از باغبانی را کشف کنید. گاهی نیازی نیست که به یک گیاه فرمان دهید، بلکه به آرامی نیروهای طبیعی آن را در جهت درست هدایت کنید.
همچنین بخوانید
- تغذیه با مخمر: واقعا چگونه کار می کند و آیا ارزش زحمت را دارد؟
- چقدر نمک برای صرفه جویی در چغندر مورد نیاز است: محدودیت های عقل در یک دستور العمل عامیانه
