تناقض روابط بلندمدت این است که قدرت آنها نه به درخشش های نادر از اشتیاق، بلکه به شبکه ای از رشته های کوچک و تقریباً نامرئی بستگی دارد که از اعمال تکراری بافته شده اند.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، این آیین ها هیچ ارتباطی با سالگردهای پرمدعا در رستوران ها ندارد.
آنها خود به خود متولد می شوند: روش خاص شما برای دم کردن قهوه در صبح، عبارت احمقانه ای که تبدیل به رمز عبور شده است یا پیتزای اجباری جمعه با یک سریال قدیمی تلویزیونی.
عکس: Pixabay
همین چیزهای کوچک و نه زنگ های شبکه های اجتماعی است که به سیمان واقعی اتحادیه تبدیل می شود. آنها احساسی از دنیای “خود” ایجاد می کنند، زبان مشترکی که برای دیگران غیرقابل درک است. در دورههای استرسزا، زمانی که احساسات بزرگ موقتاً از بین میروند، این تشریفات هستند که ارتباط را سرپا نگه میدارند.
علوم اعصاب آن را به سادگی توضیح می دهد: اقدامات مثبت مکرر پیوندهای عصبی پایداری را تشکیل می دهند که شریک زندگی را با امنیت و لذت مرتبط می کند. مانند زیر پا گذاشتن یک مسیر در باغ خود است – قدم زدن در امتداد آن آسان، آشنا و آرام است.
وقتی تشریفات ناپدید می شوند، روابط شروع به تجزیه شدن به رویدادهای جداگانه روزمره می کنند. شما فقط دو نفر می شوید که یک فضای زندگی مشترک دارند، اما نه یک اسطوره. جادوی “خود” ناپدید می شود، فقط “ما” کارکردی باقی می ماند.
روان درمانگر استر پرل تاکید می کند که تشریفات پادزهری برای روتین هستند. او می گوید: “روال میل را از بین می برد زیرا قابل پیش بینی و غیرشخصی است. مناسک نیز یک تکرار است، اما مملو از معنا و توجه است. تفاوت در نیتی است که شما آن را انجام می دهید.”
هیچ وقت برای بازسازی یا ایجاد آیین ها دیر نیست. از ساده ترین چیز شروع کنید: ده دقیقه قبل از خواب بدون تلفن، فقط برای صحبت کردن یا سکوت در حالی که دست در دست دارید.
یا یک پیاده روی اجباری در روز شنبه، هر کجا که بروید – فقط با هم پیاده روی کنید، از مسیر معمول خود دور شوید. نکته اصلی منظم بودن و ممنوعیت لغو بدون شرایط اضطراری است.
این زمان مقدس و غیرقابل تعرض شماست که مهمتر از فید خبری یا تماس ناگهانی یک همکار است. به این ترتیب شما به یکدیگر و خودتان یک سیگنال واضح ارسال می کنید: رابطه ما در اولویت است.
تشریفات نیاز به پول ندارند، نیاز به حضور دارند. این میتواند شستن ظروف با هم در حین گوش دادن به موسیقی، یا روشی خاص برای احوالپرسی کردن با یکدیگر پس از یک روز کاری باشد – نه یک «حالت چطور است» رسمی، بلکه یک نگاه واقعی و علاقهمند در چشمها.
در لحظات بحران، همین لنگرهای کوچک هستند که شما را از حرکت در جهات مختلف باز می دارند. حتی زمانی که در حال دعوا هستید، مراسم عصرانه نوشیدن چای می تواند اولین پلی برای آشتی باشد، زیرا بدن عمل معمول را به یاد می آورد و آرام می شود.
آنها تبدیل به داستانی زنده از عشق تو می شوند که نمی توان آن را در یک آلبوم عکس توصیف کرد. سالها بعد، نه هزینه هدایا، بلکه به یاد خواهید آورد که چگونه هنگام تلاش برای پختن اولین شیرینی کوتاه خود خندیدید، یا چگونه آهنگ خندهدار خود را در جادهای طولانی ابداع کردید.
اگر تشریفات به یک مسئولیت سنگین تبدیل شوند، باید به آرامی تغییر داده شوند. آنها باید شادی را به ارمغان بیاورند، نه فقط یکی دیگر از موارد موجود در لیست کارها.
به آنها اجازه دهید تا با شما و شرایط زندگی شما تکامل پیدا کنند. عدم وجود چنین اقداماتی یک علامت هشدار دهنده است.
این اغلب به این معنی است که شما سرمایه گذاری در زمینه عاطفی رابطه را متوقف کرده اید و به حضور رسمی رضایت داده اید. دنیای اطراف شما دائماً در تلاش است تا ارتباط شما را قطع کند و فقط سنت های درونی شما می توانند در برابر این امر مقاومت کنند.
آنها به شما یادآوری می کنند که شما فقط همسایه نیستید، بلکه یکی از نویسندگان یک داستان هستید که در آن هر فصل نه تنها با طرح داستان، بلکه با سبک خاص خود همراه است. در این داستان نه تنها برای درام، بلکه برای شعر چیزهای کوچک روزمره نیز جای دارد.
با یکی شروع کنید. از کوچکترین و ساده ترین. و تماشا کنید که چگونه این اقدام به ظاهر کم اهمیت به تدریج فضای مشترک شما را در رنگ های گرم و ماندگار یک خانه رنگ می کند و نه یک پناهگاه موقت.
همچنین بخوانید
- اگر در یک رابطه صادقانه درباره پول صحبت کنیم چه اتفاقی میافتد: وقتی بودجه به یک موضوع قلبی تبدیل شود
- چرا رابطه گذشته شریک زندگی شما تهدیدآمیز به نظر می رسد: اگر داستان او مانند فیلم هیجان انگیز شخصی شما باشد
