همه میدانند که کمپوست باید بهطور دورهای بیلزنی شود تا دسترسی میکروارگانیسمها به اکسیژن فراهم شود.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اما این کار سخت بسیاری را از ایجاد هوموس دلسرد می کند و آنها را محکوم به خرید کیسه هایی با محتوای ناشناخته می کند.
یک راه زیبا برای جلوگیری از نقل و انتقالات طاقت فرسا با استفاده از یک حلقه زنجیر مش فلزی ساده وجود دارد. استوانه ای به قطر حدود یک متر از آن بیرون زده و مستقیماً روی زمین در مکانی سایه قرار می گیرد.
عکس: اینجا نیوز
تمام زباله های آلی به صورت لایه هایی در این قفس بداهه قرار می گیرند: تمیز کردن آشپزخانه، بریده های چمن، شاخه های نازک. مش از پخش شدن شمع جلوگیری می کند، اما هوادهی جانبی ایده آل را در تمام ارتفاع آن فراهم می کند.
اکسیژن نه تنها از بالا، مانند یک گودال، بلکه از همه طرف وارد توده کمپوست شده می شود و این روند را چندین برابر سرعت می بخشد. در عین حال، ساختار پشته پایدار می ماند، کیک یا فشرده نمی شود.
پس از یک فصل، زمانی که لایههای زیرین قبلاً به تودهای تیره و شکننده تبدیل شدهاند، مش به سادگی بلند شده و برداشته میشود. در مقابل شما کمپوست تقریبا تمام شده است که فقط باید کمی الک شود.
لایه های بالایی و نه کاملاً پوسیده به عنوان دانه ای برای چرخه بعدی عمل می کنند. مش در همان نزدیکی نصب می شود و فرآیند دوباره شروع می شود، پیوسته و عملاً بدون ضایعات می شود.
این روش نیاز به ساخت جعبه های سه قسمتی سرمایه و حمل بارهای سنگین را از جایی به جای دیگر بی نیاز می کند. کمپوست در جایی که قرار می گیرد بالغ می شود، بدون هیچ تلاش اضافی از طرف شما.
چنین توده ای هرگز از رطوبت بیش از حد ترش نمی شود – اضافی به سادگی به زمین می ریزد. در زمان خشکسالی بدون ترس از ایجاد باتلاق می توان آن را به راحتی با شلنگ آبیاری کرد.
گاهی اوقات مؤثرترین راه حل ها نه در فناوری پیچیده، بلکه در درک ساده فرآیندهای طبیعی نهفته است. کافی است کمی به طبیعت کمک کنیم و خودش کار اصلی را انجام دهد.
همچنین بخوانید
- اگر خردل را به موقع بیرون بیاورید چه اتفاقی می افتد: خط باریکی بین سود و ضرر
- وقتی یک درخت به یک قطره آب نیاز ندارد: پارادوکس آبیاری پاییزی با آب پربار
