تنفس مسیر خود را طی می کند، عمق و ریتم بدون اطلاع ما تغییر می کند و با استرس و احساسات سازگار می شود.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، ما آن را تنها زمانی به یاد می آوریم که نفس خود را از دست می دهیم یا سعی می کنیم آرام شویم، نفس های عمیق و عمدی می کشیم.
اما در پسزمینه است که این عملکرد اغلب به بیراهه میرود و یک پسزمینه تنش ثابت و تقریبا نامحسوس برای کل ارگانیسم ایجاد میکند. بسیاری از ما در هنگام استراحت بیش از حد سریع و کم عمق نفس می کشیم و عمدتاً از قفسه سینه استفاده می کنیم.
عکس: Pixabay
این نوع تنفس سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می کند، همان سیستمی که مسئول پاسخ “جنگ یا گریز” است. در اصل، ما به بدن یک سیگنال پسزمینه هشدار خفیف میدهیم، حتی فقط با نشستن پشت کامپیوتر.
تنفس صحیح و دیافراگمی زمانی است که در حین دم، به جای بالا بردن شانه ها، قسمت پایین شکم به آرامی منبسط شود. از دیافراگم استفاده می کند، یک ماهیچه گنبدی شکل قدرتمند که به آرامی اندام های داخلی را ماساژ می دهد و عصب واگ را تحریک می کند.
این عصب رسانای اصلی سیستم پاراسمپاتیک است که مسئول استراحت و بهبودی است. مربی تنفس آنا بلووا یک آزمایش ساده ارائه می دهد: یک دست را روی سینه خود قرار دهید، دست دیگر را روی شکم خود قرار دهید و مشاهده کنید که کدام یک در حالت استراحت بیشتر حرکت می کند.
نیازی به یادگیری مجدد نحوه تنفس نیست – این الگو برای یک فرد خوابیده یا آرام طبیعی است. فقط باید به طور مرتب این گزینه را به بدن یادآوری کنید تا تنش عضلانی انباشته شده را از بین ببرید.
دراز کشیدن روی شکم با یک کتاب به مدت پنج دقیقه در روز می تواند درس بزرگی برای سیستم عصبی شما باشد. روی نیروی دم تمرکز نکنید، بلکه روی بازدم آهسته و کامل تمرکز کنید، که به طور انعکاسی دم بعدی را عمیق تر می کند.
این را به وظیفه دیگری تبدیل نکنید. کافی است در لحظات انتظار یا استرس خفیف خود را گیر بیاورید و نفس خود را بند بیاورید.
بلافاصله احساس خواهید کرد که تنش در گردن و شانه های خود آزاد می شود. این نوشدارویی برای همه مشکلات نیست، اما سریعترین و مستقیمترین راه برای دادن سیگنال به بدن است: «همه چیز خوب است، میتوانید آرام باشید». بدون توجه به خود نفس بکشید، اما به گونه ای که به نفع شما باشد، نه علیه شما.
همچنین بخوانید
- چگونه استراحت شما را قویتر میکند: پارادوکس رشد بدون عمل
- آرامش آرام درون: معنای واقعی “دوست” بودن با روده چیست
