ایده یک تخت گرم که خودش ریشه گیاهان را گرم می کند به طرز جادویی جذاب است.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اما موفقیت آن به جادو بستگی ندارد، بلکه به رعایت دقیق قوانین مونتاژ این “پای” چند لایه بستگی دارد، جایی که هر لایه برای نتیجه کلی کار می کند.
این فقط شاخه ها نیستند که به ته چنین بستری می روند، بلکه مواد آلی بزرگ و به آرامی در حال پوسیدگی هستند که به عنوان زهکش و یک “اجاق گاز” طولانی مدت عمل می کنند. لایه بعدی سبزی های آبدارتر، بریده های علف یا ضایعات سبزیجات است که به سرعت فرآیند تجزیه فعال و گرما را آغاز می کند.
عکس: اینجا نیوز
هسته بستر کمپوست آماده یا نیمه پوسیده است که منبع تغذیه فوری است. و فقط در بالای آن لایه ای از خاک حاصلخیز قرار دارد که در آن کاشت صورت می گیرد.
افسانه اصلی این است که چنین بستری برای همیشه ماندگار است. در واقع، “گرمایش” فعال آن 2-3 سال طول می کشد، تا زمانی که هسته مواد آلی درشت به طور کامل بسوزد.
سپس به سادگی به یک تخت بسیار بلند و غنی تبدیل می شود که نیاز به شارژ مجدد دارد و تقریباً تا سطح زمین از بین می رود. این یک ساخت و ساز یک بار نیست، بلکه یک پروژه چرخه ای است.
دومین تصور غلط این است که تخت گرم را می توان در هر جایی درست کرد. نمی توان آن را در مکان های خشک و دارای تهویه نصب کرد – بدون رطوبت ثابت، فرآیندهای تجزیه و در نتیجه تولید گرما متوقف می شود.
چنین بستری نیاز به آبیاری فراوان دارد، زیرا میکروارگانیسم های دمنده نیز نیاز به نوشیدن دارند. در یک “ساندویچ” خشک به سادگی کسی وجود نخواهد داشت که گرمای مورد نظر را تولید کند.
در حالت ایده آل، برای محصولات کدو تنبل خود را نشان می دهد – خیار، کدو سبز، کدو تنبل، که پاهای گرم را دوست دارند. اما محصولات ریشه در سال اول به دلیل افزایش دما و نیتروژن می توانند رویه های بیش از حد تولید کنند که به ضرر برداشت باشد.
تخت گرم یک مدل مینیاتوری از چرخه مواد، یک موجود زنده است. در نظر گرفتن آن به عنوان یک تپه ساده از زمین به این معنی است که هرگز عمق ایده موجود در آن را درک نکنید.
همچنین بخوانید
- چرا یک گلخانه به حشرات مفید نیاز دارد: چگونه می توان ارتشی از متحدان را تحت پلی کربنات ایجاد کرد
- نحوه رقابت هوموس و کمپوست برای فضایی در بستر باغ شما: نکات ظریف رابطه بین مواد آلی
