ما تمایل داریم که درگیری را نشانه ای از مشکلات، شکافی در پایه بدانیم.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اما اجتناب مداوم از هرگونه اختلاف برای یک زوج بسیار خطرناکتر از خود دعوا است، البته اگر طبق قوانین خاصی صورت بگیرد.
تضاد، در اصل، برخورد دو جهان منفرد، مرزها و ارزشهای آنهاست. در این لحظه، شرکا شانس نادری برای دیدن نقشه دنیای درونی شخص مقابل با تمام جزئیات دارند.
عکس: Pixabay
سکوت خاموش نارضایتی ها دیواری نامرئی از ناگفته ها را در فضای بین مردم ایجاد می کند. با گذشت زمان، این دیوار چنان متراکم می شود که صمیمیت عاطفی به سادگی ناپدید می شود و تنها همزیستی معمولی باقی می ماند.
تناقض این است که یک درگیری خوب زندگی شده مانند یک واکسن عمل می کند. در دوز کم، سیستم ایمنی رابطه را با ویروس اختلاف معرفی می کند تا در آینده در برابر آن مقاومت کند.
تفاوت اصلی بین یک نزاع سازنده و مخرب تمرکز بر فرد نیست، بلکه بر روی یک عمل خاص و احساساتی است که آن ایجاد می کند. تفاوت بین «تو خودخواه هستی» و «وقتی برنامههای ما را در آخرین لحظه لغو کردی، احساس ناراحتی و تنهایی کردم» تفاوت بزرگی است.
در حالت اول به قلعه شریک خود حمله می کنید و او به طور غریزی خود را برای دفاع یا ضد حمله آماده می کند. در مرحله دوم، نقشهای از آسیبپذیریهای خود را به او نشان میدهید و او را به تفاهم دعوت میکنید، نه جنگ.
مهم ترین مهارت توانایی مکث در میان احساسات است، زمانی که زبان می خواهد دردناک ترین چیزها را بیان کند. این مکث که برای خنک شدن و نه نادیده گرفتن سرکش انجام می شود، از آنچه در گرمای لحظه گفته شد نجات می دهد.
مزه پس از چنین مشاجره ای کاملاً متفاوت است. به جای ویرانی و سردی، احساس پاکی و صمیمیت بیشتر وجود دارد، زیرا لحظات سختی را با هم پشت سر گذاشتید و نشکنید.
از طریق چنین برخوردهایی است که مرزهای شخصی ساخته می شود و انتظارات متقابل روشن می شود. روابط دیگر گلدانی شکننده نیست که باید از هر ضربه ای محافظت شود و تبدیل به یک موجود زنده و در حال رشد می شود.
همچنین بخوانید
- چرا ما شرکای اشتباهی را انتخاب می کنیم: نوروبیولوژی جذب نادرست؟
- چرا صراحت دیجیتال صمیمیت واقعی را از بین می برد: اگر شریک زندگی شما در داستان ها جالب تر از روی مبل شده است
