شما یک ژاکت بامزه یا یک لباس کارناوال میخرید، آن را روی یک گربه یخ زده یا سگی که کمی مات و مبهوت است میپوشید، و عکس حاصل را تحت تأثیر قرار میدهید.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، به نظر می رسد که این فقط سرگرمی بی ضرر است، اما در پس این عمل یک مکانیسم روانی پیچیده وجود دارد – انسان گرایی، یعنی اعطای یک حیوان به صفات، احساسات و نیازهای انسانی.
ما ناخودآگاه میخواهیم آنها را از آنِ خودمان، یعنی اعضای فرهنگ کنیم. برای یک حیوان خانگی، این لباس کاملا مزخرف و یک تهدید بالقوه است.
عکس: Pixabay
خز آن یک ترموستات و حس لامسه کاملا متعادل است. هر پارچه ای تهویه طبیعی را تغییر می دهد، مانع حرکت می شود و مهمتر از همه، تصویر حسی او از جهان را به شدت نقض می کند.
او به طور کامل سبک ترین لمس ها را احساس نمی کند، تنفس های هوا، که برای یک حیوان معادل از دست دادن جزئی یکی از مهم ترین حواس است. ناهنجاری و سفتی که ما به اشتباه آن را با «خجالتی» کمیک اشتباه می کنیم، در واقع نشانه استرس و سردرگمی است.
سگ ممکن است یخ بزند، گربه ممکن است سعی کند برای پرتاب یک بار ناشناخته از بدن خود عقب نشینی کند. زبان بدن آنها ناراحتی را فریاد می زند: گوش های صاف، سر پایین، دم بین پاهایشان.
ما اغلب این سیگنال ها را به خاطر یک شلیک موفق نادیده می گیریم. گاهی اوقات خودمان را با مزایای عملی توجیه می کنیم: “او در زمستان سرد است.”
اما برای یک حیوان سالم با موهای معمولی، قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض سرما در حین پیاده روی یک آزمایش نیست، بلکه یک تحریک طبیعی است. خطر واقعی سرما نیست، بلکه گرم شدن بیش از حد زیر لباس های گرم در داخل خانه یا خطر گیر افتادن لباس به شاخه در حین بازی فعال است.
البته استثنائاتی وجود دارد – لباس پزشکی برای نژادهای بدون مو یا حیوانات پس از عمل. اما حتی در این مورد، انتخاب باید توسط نیازهای فیزیولوژیکی دیکته شود، و نه ترجیحات زیبایی شناختی مالک.کت و شلوار باید کاربردی باشد، تا حد امکان گشاد باشد و در اولین فرصت از تن خارج شود. پس چرا این کار را می کنیم؟
زیرا ما باید عشق و خلاقیت خود را ابراز کنیم، تا حیوان خانگی خود را بخشی از تعطیلات خود، “قبیله” خود کنیم. این خواسته قابل درک است، اما باید در اجرای آن تجدید نظر کرد.
این حیوان نه یک ژاکت با گوزن، بلکه یک اسباب بازی جالب جدید، یک بازی مشترک یا فقط دستان آرام و ملایم شما را بدون اشیاء خارجی بسیار بیشتر خواهد دانست. صمیمیت واقعی زمانی به وجود نمیآید که ما یک حیوان خانگی را مانند خودمان بپوشیم، بلکه وقتی یاد بگیریم که دیگری بودن آن را درک کرده و به آن احترام بگذاریم.
دنیای او بر اساس بوها، صداها و آزادی حرکت ساخته شده است تا بر پارچه ها و آیین های اجتماعی. با امتناع از لباس پوشیدن، شما نه تنها به او راحتی بدن، بلکه تأیید می کنید: “من شما را همانطور که هستید می بینم و می پذیرم – یک حیوان زیبا و نه یک اسباب بازی.” و این بهترین “هدیه” ای است که می توانید بدهید.
همچنین بخوانید
- وقتی حیوان خانگی “مسئول” می شود: نشانه هایی از هرج و مرج در بسته شما
- چرا یک گربه شما را از دردسر نجات نمی دهد: اسطوره بی تفاوتی و حق داشتن استراتژی متفاوت
