شما به بیرون می روید و مسیر شما از قبل تعیین شده است: از ورودی تا آن درخت گوشه و برگشت.
سگ جلو میکشد، تو افسار را پس میکشی، او بوته را بو میکشد، تو بی صبرانه خبرنگار اینجا نیوز گزارش می دهد که منتظر هستند.
این یک پیاده روی نیست، بلکه یک خدمت مشترک است که هر دو نمی توانند منتظر پایان آن باشند. اما روزی روزگاری، برای سگ شما، این گردش رویداد اصلی روز بود – فرصتی برای خواندن آخرین شماره روزنامه “بوی” و نوشتن ستون خود در آن. چه مشکلی پیش آمد؟
عکس: اینجا خبر
مشکل این است که ما انسان ها پیاده روی را به صورت سودمند درک می کنیم: زمانی برای رفع نیازهای فیزیولوژیکی و سوزاندن انرژی اضافی. برای یک سگ، این یک نیاز اساسی اجتماعی و فکری است.
هر ستون، بوته و رهگذر اشیا نیستند، بلکه صفحاتی هستند که متنی به زبان فرمون نوشته شده است. با دور شدن از مسیر معمول خود ، او سرسخت نیست – او فصل جدیدی را باز می کند.
و ما با عجله به او، کتاب را از چنگ او می رباییم بدون اینکه حتی اجازه دهیم خواندن پاراگراف را تمام کند. ما او را نه تنها از بو، بلکه از اخبار محروم می کنیم.
او میتوانست بفهمد که آن اسپانیل زیبا از ورودی سوم امروز غمگین است، که رتریور قدیمی طبقه پنجم به تازگی بهبود یافته است و یک گربه ولگرد سه ساعت پیش در این کوچه دوید. در عوض، او فقط خلاصهای خستهکننده از همان مسیر دریافت میکند، جایی که همه «اخبار» مربوط به دیروز است و قبلاً صد بار دوباره خوانده شده است.
مغز او که برای تجزیه و تحلیل و جستجو ایجاد شده است، به دلیل استفاده کم شروع به “زنگ زدن” می کند. اینجاست که تمام مشکلات در خانه متولد می شود – رفتار مخرب، پارس کردن بر سر چیزهای کوچک، اقدامات وسواسی.
انرژی ذهنی مصرف نشده حداقل به دنبال راهی است و آن را در بازکردن مبل یا ساعت ها لیسیدن پنجه می یابد. پیاده روی بدون معنی خسته نمی کند، فقط از نظر جسمی خسته می شود و روان را در حالت هیجان زده و ناراضی قرار می دهد.
سگ با بدنی خسته، اما با ذهنی پر از تلاش های حل نشده به خانه برمی گردد. چگونه می توانیم جادوی یک پیاده روی را برگردانیم؟
باید دست از ناظر بودن بردارید و به یک همراه تحقیق تبدیل شوید. بگذارید سگتان شما را هدایت کند.
نه بیست دقیقه، بلکه چهل دقیقه را در مسیر اختصاص دهید، اما قبول کنید که نیمی از این زمان را فقط در حالی که او جهان را کشف می کند، بایستید. تغییر مکان: امروز – یک پارک، فردا – یک گردشگاه در کنار رودخانه، پس فردا – یک حیاط ناآشنا.
هر سطح جدید زیر پنجههای او و مجموعهای از بوهای جدید چالشی برای مغز او است، پس از آن خستگی سالم و هماهنگ وارد میشود. پیادهروی خود را به یک تلاش تبدیل کنید.
در طول مسیر یک خوراکی را در چمن پنهان کنید و دستور “جستجو!” دستورات مختلف را نه روی یک سکوی خسته کننده، بلکه در حین حرکت به او بیاموزید: “بنشین” پشت چراغ راهنمایی، “صبر کن” قبل از عبور از جاده، “بیا پیش من” در لحظه ای که توجه او توسط گله ای از کبوترها جلب شد.
به این ترتیب شما در حال آموزش نیستید، بلکه در حال حرکت ارتباط برقرار می کنید، خود را در مرکز رویدادهای جالب قرار می دهید و مانعی برای تحقیق نمی کنید. و در نهایت، فقط با هم باشید.
به تلفن خود نگاه نکنید، اما مراقب باشید که او چگونه دنیا را مشاهده می کند. توجه کنید که وقتی صدای دور را میگیرد، گوشهایش چگونه حرکت میکنند، وقتی که بوی پیچیدهای را رمزگشایی میکند، چگونه حالت پوزهاش تغییر میکند.
شما فقط با حیوان خانگی خود راه نمیروید، بلکه فرصتی بینظیر برای دیدن حیاط آشنای خود از چشم (و بینی!) موجود دیگری دارید. این یک پیاده روی آهسته و عمدی است که هدف آن مسافت پیموده شده نیست، بلکه عمق تأثیرات است.
وقتی دوباره این کانال را راهاندازی میکنید، متوجه میشوید که سگ شما نه به این دلیل که اخلاق خوب را یاد گرفته است، بلکه به این دلیل که جای دیگری برای عجله ندارد، از کشیدن افسار دست کشیده است. او می داند که برای همه چیز وقت دارد: خواندن “روزنامه”، بازی با شما و تفکر ساده.
و شما که با سگی کمی خسته اما درخشنده به خانه برمی گردید، متوجه می شوید که دنیای شما پس از چنین پیاده روی کمی بزرگتر و جالب تر شده است. از این گذشته، شما همچنین توانستید متوجه شوید که اولین برف چگونه بوی می دهد و پنجره خانه ها در اواخر بعد از ظهر چقدر زیبا می درخشد.
همچنین بخوانید
- اگر یک گربه با پنجه خود آب را لمس کند چه اتفاقی می افتد: رمز باستانی که ما تازه خواندن آن را یاد می گیریم
- چرا یک گربه شما را ساعت پنج صبح از خواب بیدار می کند: توطئه ساعت داخلی علیه ساعت زنگ دار شما
