ما از خشکسالی می ترسیم، اما به ندرت فکر می کنیم که آب اضافی می تواند بدتر باشد.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، خاک غرقابی و باتلاقی یک منطقه فاجعه زیست محیطی برای اکثر گیاهان کشت شده است.
آب تمام منافذ را پر می کند و اکسیژن را جایگزین می کند و بدون آن ریشه ها و میکرو فلور خاک می میرند. دلایل اغلب در توپوگرافی نهفته است: آب به زمین های پست جریان می یابد و در آنجا راکد می شود.
عکس: اینجا خبر
خاک های رسی سنگین و لومی مشکل را تشدید می کنند زیرا رطوبت را به آرامی جذب می کنند و رطوبت را به خوبی تخلیه نمی کنند. فقط چند روز از چنین سیلابی ممکن است برای ایجاد آسیب غیرقابل برگشت به سیستم ریشه کافی باشد.
گیاهان با افسردگی عمومی، زرد شدن برگها و پوسیدگی ریشه، ناراحتی را نشان می دهند. در مناطق مرطوب، علف های هرز رطوبت دوست به طور وحشی رشد می کنند و گیاهان کشت شده پژمرده می شوند.
اولین قدم برای نجات، بهبود ساختار خاک با معرفی مواد سست کننده است: هوموس، کمپوست، ذغال سنگ نارس. اگر مشکل سیستمیک باشد، نمی توانید بدون زهکشی انجام دهید. سیستمی از لولههای سوراخدار که در بستر شنی قرار گرفتهاند، آب اضافی را جمعآوری کرده و آن را به چاه یا گودال تخلیه میکند.
به عنوان دستیار بیولوژیکی، می توانید درختانی را با تبخیر زیاد بکارید، به عنوان مثال، توس یا بید، که به عنوان پمپ های زنده کار می کنند. گاهی اوقات هوشمندانه ترین کار مبارزه با طبیعت نیست، بلکه سازگاری است.
در مناطقی که دائماً مرطوب هستند، ایجاد بسترهای برجسته یا گیاهانی که نه تنها رطوبت را تحمل می کنند، بلکه عاشق رطوبت هستند، منطقی است. این یک مشکل را به یک نقطه برجسته در باغ شما تبدیل می کند. توانایی دیدن تفاوت بین نیاز و زیاده روی نشانه یک رویکرد مدیریت بالغ است.
اگر به موضوع خاصی علاقه دارید، به عنوان مثال، بیشتر در مورد کود سبز یا روش های زهکشی برای یک منطقه کوچک، به من اطلاع دهید – می توانم به جزئیات بیشتری بپردازم.
همچنین بخوانید
- خطرات یک دست سخاوتمند: جنبه منفی کوددهی بیش از حد خاک
- چگونه بفهمیم زمین خسته است: علائم خاموشی که تشخیص آنها دشوار است
