هنگام حمل سطل های سنگین یا روشن کردن پمپ، ما معتقدیم که از دوستدار محیط زیست و سودآورترین منبع استفاده می کنیم. این رایگان است!
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اما این “آزادی” توهم خطرناکی است که نه هزینه واقعی منبع، نه کیفیت آن و نه عواقب بلندمدت برای خاک را در نظر می گیرد.
ما نه با پول، بلکه با چیزی ارزشمندتر پرداخت می کنیم – باروری آینده. آب چاه عمیق یا گمانه اغلب سخت است و بیش از حد اشباع از نمک های کلسیم، منیزیم و آهن است.
عکس: اینجا خبر
به نظر می رسد شفاف است، اما برای گیاهان مانند نوشیدن آب معدنی هر روز است – نمک های اضافی به تدریج قلیایی می شوند یا برعکس، خاک را اسیدی می کنند و تعادل شیمیایی ظریف را به هم می ریزند. با هر آبیاری، ما بی سر و صدا مقداری از “کود معدنی” را که درخواست نکرده بودیم وارد تخت می کنیم.
نمک ها در لایه ریشه جمع می شوند و در جذب مواد مغذی واقعی اختلال ایجاد می کنند. زمین با یک پوشش سفید پوشیده می شود، فشرده می شود و ساختار خود را از دست می دهد.
ما خودمان با دستان خود مشکلی را ایجاد می کنیم که پس از آن سال ها قهرمانانه حل خواهیم کرد. هزینه واقعی چنین آبی نیاز به بازسازی مداوم خاک است.
افزودن مقدار زیادی ماده آلی، ذغال سنگ نارس اسیدی برای اسید زدایی، شستشوی پر زحمت تخت ها – همه اینها هزینه مستقیم تلاش، زمان و پول برای خنثی کردن اثرات آبیاری “رایگان” است. چه باید کرد؟
چاه را رها کنیم؟ نه، فقط عاقلانه از آن استفاده کنید.
آب را در بشکه ها ته نشین کنید، اجازه دهید نمک ها ته نشین شوند و دما با دمای محیط برابر شود. آب چاه را با آب باران جایگزین کنید، که گیاهان آن را یک لذیذ واقعی می دانند.
بدانید که بهترین آب برای آبیاری از نظر انسانی خالص ترین آب نیست، بلکه از نظر حیات خاکی متعادل ترین آب است. آگاهی از این هزینه پنهان، نگرش را نسبت به هر سطل تغییر می دهد.
شما نه تنها از زحمات بدست آوردن آن، بلکه از عواقب بلندمدت آن نیز قدردانی می کنید. شما ریختن آب را صرفاً به دلیل وجود آن متوقف می کنید و به دلیل لزوم شروع به آبیاری می کنید. و سپس منبعی که رایگان به نظر می رسید ارزش واقعی و باال خود را به دست می آورد که با سلامت زمین شما اندازه گیری می شود.
همچنین بخوانید
- چرا چغندر را در سایه کامل بکارید: هنر استفاده از عیوب
- اگر خیارها صدای ما را بشنوند چه؟ رویکرد غیر علمی با نتایج غیرمنتظره
