بوی سیب زمینی سرخ شده یا گوشت دودی روی خیلی ها اثر خواب آور دارد و باعث اشتهای تقریبا حیوانی می شود.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، این واکنش قدرتمند از دوران کودکی، از اعماق حافظه غذایی ما می آید، جایی که یک پوسته ترد به شدت با جشن و لذت همراه است.
اما علم مدرن این پوسته طلایی را زیر میکروسکوپ بررسی میکند و معلوم میشود که تصویر چندان هم گلگون نیست. هنگام سرخ کردن در دمای بالا، واکنش های شیمیایی پیچیده ای در روغن و خود محصول رخ می دهد.
عکس: اینجا نیوز
ترکیباتی با نام ترسناک تشکیل می شوند – محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGEs) که دارای شاخص به اصطلاح AGE بالایی هستند. این مواد با تجمع در بافت ها به ایجاد التهاب سیستمیک کمک می کنند.
التهاب مزمن یک خرابکار خاموش است که به آرامی پایه های سلامتی شما را تضعیف می کند. تحقیقات AGE های اضافی را با افزایش خطر تصلب شرایین، دیابت نوع 2 و حتی بیماری های عصبی مرتبط دانسته اند.
ضرر از خود روغن یا محصول نیست، بلکه از نحوه تبدیل آنها به غذا ناشی می شود. مواد سرطان زا مانند آکریل آمید و بنزوپیرن که در چربی بیش از حد گرم شده و نواحی سوخته به دنیا می آیند، نگران کننده هستند.
آنها به ویژه هنگام سرخ کردن عمیق و زمانی که غذاهای نشاسته ای به رنگ قهوه ای تیره پخته می شوند، رخ می دهند. استنشاق دود از ماهیتابه نیز به این روند نامطلوب کمک می کند.
بدن که دائماً مشغول خنثی کردن عواقب چنین وعده غذایی است، منابع عظیمی را صرف می کند. به جای اینکه انرژی را به نوسازی و ترمیم هدایت کند، مجبور می شود به دفاع بپردازد. این باعث احساس سنگینی، خستگی بعد از غذا خوردن و هضم طولانی و کند می شود.
پوست، که بزرگترین اندام دفعی است، اغلب اولین چیزی است که سیگنال پریشانی می دهد. بیش از حد محصولات سرخ کردنی می تواند باعث افزایش تولید سبوم و واکنش های التهابی شود که به شکل آکنه و چهره ناسالم ظاهر می شود.
آنچه می خوریم به معنای واقعی کلمه در سطح ما ظاهر می شود. امتناع کامل از غذاهای سرخ شده برای بسیاری غیرقابل تصور، کسل کننده و غیرقابل زندگی به نظر می رسد.
خوشبختانه دانشمندان و متخصصان تغذیه نه راه زهد، بلکه مسیر کاهش معقول آسیب را پیشنهاد می کنند. قانون اول و اصلی این است که هرگز از روغن مجدد استفاده نکنید، زیرا غلظت ترکیبات خطرناک در آن خارج از نمودار است.
انتخاب ظروف مناسب می تواند یک قدم ساده و موثر باشد. ماهیتابه هایی با پوشش های سرامیکی یا نچسب مرغوب به شما این امکان را می دهد که با حداقل مقدار روغن یا حتی بدون آن بپزید.
این غذاها را از آبدار بودن محروم نمی کند، اما رادیکال ترکیب شیمیایی آنها را برای بهتر شدن تغییر می دهد. کنترل دما یکی دیگر از مهارت های کلیدی است. روغن نباید در تابه دود کند یا بسوزد.
افزودن سبزیجات تازه مانند هویج به غذاهای سرخ شده می تواند تا حدی مواد مضر حاصل را خنثی کند. این یک ترفند کوچک از یک آشپزخانه بزرگ است.
سایر روش های عملیات حرارتی جایگزین عالی هستند. پخت در فر به شما امکان می دهد به دلیل کارامل شدن قندهای طبیعی در محصول، به پوسته قهوه ای طلایی مشابهی برسید.
بخارپز کردن، خورش یا جوشاندن ویتامین های طبیعی بیشتری را حفظ می کند و نیازی به اضافه کردن چربی اضافی ندارد. بعد از پختن ظرف سرخ شده، یک ترفند ساده این است که آن را روی دستمال کاغذی قرار دهید تا چربی اضافی اضافی جذب شود.
این یک روش مکانیکی، اما بسیار موثر برای آسان کردن غذا برای بدن است. گاهی اوقات قدم های کوچک بیشتر از تصمیمات بزرگ معنی می دهند.
ارزش این را دارد که در نگرش خود نسبت به ظرف تجدید نظر کنید. پوسته ترد کمی طلایی به جای قهوه ای تیره ضرر بسیار کمتری دارد.
در عین حال، طعم غنی باقی می ماند و تهدید سلامتی کاهش می یابد. مسئله عادت و تمرکز مجدد است.
به جای اعلان جنگ به ماهیتابه، سالم تر است که غذاهای سرخ شده را به عنوان یک مهمان نادر در رژیم غذایی خود بگنجانید تا اقامت دائم. مصرف آگاهانه، به جای ممنوعیت کامل، استرس روانی را تسکین می دهد و مسیر سلامتی را پایدارتر می کند.
گاهی اوقات می توانید یک قطعه را به خودتان اجازه دهید، اما آگاهانه از آن لذت ببرید، زیرا می دانید که اساس رژیم غذایی شما روش های دیگر و ملایمی است.
همچنین بخوانید
- چگونه ماست به ماده اصلی بدن تبدیل شد: چرا روده ها شیر تخمیر شده را دوست دارند
- پروتئین ها، چربی ها و کربوهیدرات ها برای چیست: چگونه بشقاب ایده آل خود را جمع آوری کنید
