با نگاهی به هفته های اول با شخصی که اکنون غریبه به نظر می رسد، بسیاری از خود می پرسند: آیا من بودم؟
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، همان شب های بی خوابی که در انتظار پیام او بود، وسواس فکری، درد جسمی در قفسه سینه از بی توجهی او – ما همه اینها را به یک فرقه ارتقا دادیم، صادقانه معتقد بودیم که این تنها راهی است که اشتیاق واقعی و همه جانبه به نظر می رسد.
دانشمندان علوم اعصاب فقط سر تکان می دهند: بله، به نظر می رسد، اما دقیقاً همان چیزی است که اعتیاد شیمیایی به نظر می رسد. مغز یک عاشق و مغز یک معتاد بر اساس الگوهای مشابهی کار می کنند، جایی که هادی اصلی دوپامین، انتقال دهنده عصبی میل و انتظار است.
عکس: Pixabay
هر تماس، هر قرار ملاقات، هر نشانهای از توجه، یک شات از این هورمون به مرکز پاداش میشود، و حلقهای قدرتمند ایجاد میکند: اگر وزوز شدید، بیشتر میخواهید. تله در اینجا نهفته است: آنچه ما با “آتش اشتیاق” اشتباه می کنیم، اغلب سوزاندن سیستم دوپامین خودمان است که وسواس زیادی برای دریافت راه حل بعدی از یک شخص خاص داریم.
سرخوشی جای خود را به اضطراب می دهد، زمانی که دوز به تأخیر می افتد، و جدایی باعث کناره گیری واقعی با بی خوابی و از دست دادن اشتها می شود – مغز به شدت خواهان بازگشت منبع بالای خود است. دلبستگی سالم دیرتر متولد می شود و به زبان شیمیایی متفاوتی صحبت می کند – زبان اکسی توسین.
این هورمون نه در تعقیب، بلکه در حالت استراحت تولید می شود: در طول مکالمات محرمانه، در آغوش گرفتن طولانی و زندگی مشترک. به مغز نمی رود، اما بی سر و صدا احساس امنیت و ارتباط عمیقی را ایجاد می کند که دیگر وابسته به ترن هوایی احساسی نیست.
بنابراین، روابطی که صرفاً بر اساس افزایش دوپامین ساخته شده اند، شبیه زندگی در حالت تشنگی دائمی است. شما دائما تشنه هستید و به نظر می رسد که این شخص خاص تنها منبع آب است، اگرچه در واقعیت فقط شما را به قطره های نمکی می چسباند که حتی بیشتر شما را کم آب می کند.
صمیمیت واقعی از جایی شروع می شود که این اشتیاق به پایان می رسد. وقتی نه تنها در لحظه یک ملاقات روشن، بلکه در سکوت یک عصر معمولی، زمانی که نیازی به اثبات یا لایق چیزی ندارید، احساس خوبی دارید.
این برای یک معتاد به دوپامین خسته کننده است، اما این شعله آرام است که شما را برای سال های طولانی گرم می کند. چگونه یکی را از دیگری تشخیص دهیم؟ از خود بپرسید وقتی شریک زندگیتان در اطرافتان نیست چه احساسی دارید.
پوچی، وحشت، احساس اینکه زندگی متوقف شده است؟ یا اندوهی آرام و روشن که پشت آن این اطمینان وجود دارد که زندگی شما هنوز به خودی خود پر و معنادار است؟اولی گرسنگی وابستگی است، دومی خاطره سیری دلبستگی سالم است. عشق واقعی از بین نمی برد، بلکه نیرو می بخشد.
او شما را مجبور نمی کند که دوستان، سرگرمی ها و رویاهای خود را رها کنید، بلکه برعکس، از شما در آنها حمایت می کند. اگر به خاطر یک رابطه مجبور بودید شخصیت خود را در یک لوله جمع کنید، این عشق نیست – این الحاق است.
در سطح شیمیایی، یک رابطه بالغ دیگر یک طوفان دوپامین نیست، بلکه یک تعادل است. سروتونین فعال می شود و احساس ثبات و تعادل عاطفی ایجاد می کند و اکسی توسین ارتباط را تقویت می کند.
این همان صلح بدنام است که ما از پذیرفتن آن به عنوان یک امر عادی می ترسیم. بنابراین، اگر رابطه شما بیشتر شبیه یک تریلر هیجان انگیز اما طاقت فرسا با پایانی غیرقابل پیش بینی است، بهتر است این سوال را بپرسید: آیا یک زندگی مشترک می سازید یا در یک بازی خطرناک اما بسیار آشنا به نام “اعتیاد” با هم بازی می کنید؟
بازی ای که قواعد آن نه توسط قلب شما، بلکه توسط شیمی باستانی مغز شما دیکته می شود.
همچنین بخوانید
- اگر بعد از یک ضربه نتوانید اعتماد کنید چه باید کرد: دستورالعمل هایی برای بازگرداندن مرزهای شخصی
- چگونه بررسی کنیم که آیا رابطه شما سالم است: 7 سوالی که نباید با صدای بلند پرسیده شوند
