کلمه «شمارش کالری» برای بسیاری مترادف با سبک زندگی سالم شده است و فرآیند غذا خوردن را به نوعی حسابداری تبدیل می کند.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، مردم با دقت هر گرم را وارد برنامه ها می کنند و معتقدند که جادوی اعداد دقیق آنها را به بدن ایده آل می رساند.
با این حال، بدن یک ماشین حساب نیست، بلکه یک سیستم بیوشیمیایی پیچیده است، که در آن انرژی تنها یکی از بسیاری از پارامترها است. محتوای کالری مطمئناً یک دستورالعمل مهم است، اما چیزی در مورد کیفیت “سوخت” نمی گوید.
عکس: Pixabay
صد کالری از یک آووکادوی تازه و صد کالری از شکر تصفیه شده باعث واکنش های کاملاً متفاوتی در بدن می شود. اولی چربی و فیبر سالم را تامین می کند، دومی باعث افزایش شدید انسولین می شود و عملاً هیچ ارزش غذایی ندارد.
فرمول هایی برای محاسبه میزان متابولیسم پایه، مانند Mifflin-St. فرمول جورج، فقط یک نقطه شروع متوسط ارائه می دهد. آنها وزن، قد، سن و جنسیت را در نظر می گیرند، اما ترکیب بدن – نسبت توده عضلانی و چربی را نادیده می گیرند.
دو نفر با وزن یکسان می توانند نیازهای انرژی به طور چشمگیری متفاوتی داشته باشند. بافت عضلانی از نظر متابولیکی فعال است. حتی در حالت استراحت هم کالری می سوزاند.
بنابراین، فردی که عضله بیشتری دارد نسبت به فردی هم وزن که عمدتاً چاق است، انرژی بیشتری می سوزاند. تمرکز بر ترکیب بدن بسیار مفیدتر از وسواس بر روی اعداد برهنه در ترازو است.
محدودیت شدید کالری، به ویژه زیر آستانه 1200 کیلو کالری برای زنان، توسط بدن به عنوان یک سیگنال هشدار درک می شود. در تلاش برای حفظ انرژی برای عملکردهای اساسی و ذخیره چربی در صورت امکان، متابولیسم شما را کند می کند.
این یک مکانیسم بقای تکاملی است، نه خرابکاری در اهداف شما. ایجاد کسری کوچک و راحت 300-500 کیلوکالری از هنجار تعمیر و نگهداری بسیار مؤثرتر است.
این رویکرد به بدن اجازه می دهد تا بدون روشن کردن حالت اقتصادی، ذخایر را به آرامی مصرف کند. کاهش 0.5-1 کیلوگرم در هفته یک نرخ سالم و پایدار در نظر گرفته می شود.
مهمترین نقش را نه کمیت، بلکه تعادل درشت مغذی ها ایفا می کند. مصرف پروتئین کافی (1.2-1.6 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن) به حفظ توده عضلانی در شرایط کمبود کمک می کند و احساس سیری طولانی مدتی را به شما می دهد.
فیبر سبزیجات هضم را عادی می کند و همچنین باعث سیری می شود. تلاش برای صرفه جویی در کالری با حذف وعده های غذایی اغلب نتیجه معکوس دارد.
گرسنگی شدید منجر به از دست دادن کنترل، پرخوری و انتخاب غذاهای پرکالری اما فاقد مواد مغذی می شود. خوردن منظم در طول روز به تثبیت سطح قند خون و کنترل اشتها کمک می کند.کالری مصرف شده برای هضم غذا (اثر حرارتی) نیز متفاوت است. بدن انرژی بیشتری را صرف هضم پروتئین ها می کند تا چربی ها و کربوهیدرات ها.
این استدلال دیگری به نفع یک رژیم غذایی متعادل و نه صرفاً کم کالری است. پیگیری کورکورانه کاهش اعداد در دفترچه غذایی شما می تواند منجر به کمبود ویتامین و مواد معدنی شود.
یک فرد می تواند محدودیت کالری خود را برآورده کند، اما در عین حال به دلیل کمبود عناصر میکرو، از دست دادن قدرت، زوال پوست و مو را تجربه کند. انرژی وجود دارد، اما سلامتی وجود ندارد.
به جای شمارش کلی، گاهی اوقات بهتر است به تجزیه و تحلیل کیفی صفحه بروید. نیمی از آنها سبزیجات، یک چهارم پروتئین و یک چهارم کربوهیدرات های پیچیده هستند.
این مدل بصری قابل اعتماد کار می کند و نیازی به محاسبات پیچیده ندارد. به طور خودکار تمرکز را به ارزش غذایی تغییر می دهد.
استرس مداوم ناشی از کنترل هر کالری باعث افزایش سطح کورتیزول می شود. این هورمون استرس باعث تجمع چربی شکم و افزایش میل به شکر می شود.
معلوم می شود که یک دور باطل است: هر چه اضطراب بیشتر باشد، رسیدن به هدف دشوارتر است. در نهایت، کالری یک ابزار مهم است، اما آنها تنها ابزار نیستند.
اعتماد به نشانههای گرسنگی و سیری، انتخاب غذاهای کامل و فرآوری نشده و توجه به سلامتیتان اغلب به نتایج بهتری نسبت به دنبال کردن اعداد و ارقام منجر میشود. تعادل نه تنها در تغذیه، بلکه در نگرش نسبت به آن نیز به دست می آید.
همچنین بخوانید
- سرخ کنید تا ترد شود: چگونه یک کرانچ خوشمزه تهدید را پنهان می کند
- چگونه ماست به ماده اصلی بدن تبدیل شد: چرا روده ها شیر تخمیر شده را دوست دارند
