در بسیاری از کافهها و حتی خانهها، سس خینکالی – اغلب گوجهفرنگی، خامه ترش با سیر یا آجیکو-مایونز تند – به عنوان یک ماده طبیعی، در یک بخش سخاوتمندانه در یک کاسه جداگانه سرو میشود.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اعتقاد بر این است که باید هر لقمه ای را همراهی کند.
با این حال، این رویکرد به دور از سنت اصیل گرجی است و به گفته کارشناسان، اساسا اشتباه است، زیرا گنج اصلی غذا را می پوشاند. خینکالی واقعی اول از همه یک آبگوشت معطر و غنی است که داخل خمیر نازکی بسته شده است.
عکس: Pixabay
آنها را با دست می خورند، ابتدا همین آبگوشت را گاز می گیرند و میل می کنند. هدف این است که از طعم های پیچیده فیله گوشت، ادویه ها و آب گوشتی که همراه با گوشت پخته شده است لذت ببرید.
سس در این مفهوم نقش پیشرو ندارد، بلکه یک نقش کمکی و تقریباً پزشکی است. لازم است هر قطعه را در آن فرو نکنید، بلکه به معنای واقعی کلمه یک قطره کنتراست اضافه کنید.
بیشتر اوقات فقط مخلوطی از فلفل سیاه آسیاب شده و نمک یا کمی تندی به شکل یک قطره سس تکمالی است. یک سس غنی و غنی، به ویژه سس مبتنی بر گوجه فرنگی یا سس مایونز، طعم لطیف آبگوشت و گوشت را کاملاً از بین می برد و یک غذای خوشمزه را به یک پوسته آرد معمولی برای سس تبدیل می کند.
این همان نوشیدن شراب گران قیمت با نوشابه شیرین است. دفعه بعد خینکالی را با مینیمالیسم سرو کنید: پیاز سبز تازه ریز خرد شده، فلفل سیاه و درشت خرد شده جداگانهخینکالی را از دم گرفته، گاز بگیرید، آب گوشت را بنوشید و سپس کمی نمک و فلفل گوشت را کمی لمس کنید. شما جنبه های کاملاً جدیدی از طعم را که قبلاً در دریایی از سس کچاپ یا خامه ترش غرق شده بود کشف خواهید کرد.
این لهجه بسیار گرجی است – احترام به طرح اصلی آشپز و کیفیت مواد تشکیل دهنده.
همچنین بخوانید
- چگونه اجاق را به آبگیری تبدیل کنیم: وقتی خشک کردن به یک هنر تبدیل میشود
- چه اتفاقی می افتد اگر کلم را نه در بشکه، بلکه در خلاء نمک نمک بزنید: رویکردی آزمایشگاهی به سنت ها
