سال به سال، ما بدون توجه به خود، شاهد انقلابی آرام در صمیمی ترین حوزه زندگی هستیم.
به گزارش خبرنگار اینجا نیوز، چیزی که دیروز غیرقابل تصور یا حاشیه ای به نظر می رسید، امروز به یک هنجار جدید تبدیل شده است و ما را وادار می کند تا به ازدواج، وفاداری و ماهیت صمیمیت به گونه ای جدید نگاه کنیم.
ظاهراً سال 2026 نقطه عطفی خواهد بود که این روندها از سایه بیرون بیایند و در نهایت به روندهای اجتماعی واضح تبدیل شوند. روانشناسان و جامعه شناسان به تغییر اساسی در نگرش نسبت به ازدواج به عنوان یک نهاد اشاره می کنند.
عکس: اینجا نیوز
مردم به طور فزاینده ای برای اولین بار در سن 65+ سال ازدواج می کنند و چیز عجیبی در این نمی بینند و انگیزه اصلی تبدیل شدن به علاقه و جاذبه عمیق شخصی است و نه ترس از تنهایی یا نیاز مادی. ازدواج دیگر یک تعهد اجتماعی نیست و به انتخاب آگاهانه دو فرد بالغ و مستقل تبدیل می شود.
تکهمسری مادامالعمر با چیزی جایگزین میشود که کارشناسان آن را «تکهمسری سریالی» مینامند – تشخیص این که در طول یک عمر طولانی میتوان صادقانه و صادقانه چندین شریک زندگی را دوست داشت، نه به طور همزمان، بلکه متوالی. ایده “یک و برای همیشه” تنها سناریوی ممکن نیست و جای خود را به مدل های واقعی تر و انعطاف پذیرتر می دهد.
نگرش مدارا نسبت به خیانت یکی دیگر از روندهای قابل توجه است که بسیاری را شوکه می کند. خیانت زناشویی کمتر و کمتر به جدایی خودکار منجر می شود و زوج های بیشتری در حال آزمایش اشکال توافقی غیرتک همسری هستند، جایی که نکته اصلی فریب نیست، بلکه توافق صادقانه بین شرکا است.
مفهوم “هنجار شریک” ظاهر می شود – همه چیز خوب است، که این دو توانستند آشکارا روی آن توافق کنند. جالب اینجاست که گاهی اوقات این گشودگی منجر به تشکیل سهگانههای پایدار میشود، جایی که شرکتکنندگان سعی میکنند با همه طرفهای درگیر با احترام رفتار کنند.
این قلمرو پیچیده اخلاقی و عاطفی است، اما واقعیت پیدایش آن حکایت از جستجوی اشکال جدیدی از صمیمیت دارد که فراتر از دیاد سنتی است. رابطه جنسی در نهایت از ازدواج جدا می شود و دیگر موضوعی شرم آور به خصوص برای زنان نیست.
آنها به خود اجازه می دهند در هر سنی و با شرکای جوان تر از خود زندگی جنسی فعال داشته باشند، که قبلاً در انحصار مردان بود. جسمانی به حوزه آزادی و شادی شخصی تبدیل می شود و نه ابزاری برای دستیابی به اهداف دیگر.
رویکرد فرزندپروری نیز در حال تغییر است. والدین مشترک – بزرگ کردن آگاهانه کودک بدون رابطه عاشقانه بین والدین – به عنوان یک الگوی منطقی و مسئولانه محبوبیت پیدا می کند. مردم در سنین آگاهانه تری بچه دار می شوند، اغلب از پیشرفت های فناوری های تولید مثل استفاده می کنند و به جای وضعیت آنها به عنوان یک خانواده “درست”، رفاه کودک را در اولویت قرار می دهند.
همه این روندها در یک نقطه به هم نزدیک می شوند: روابطی که بر پایه وابستگی، ترس و فشار اجتماعی بنا شده اند با ارتباطات مبتنی بر آزادی، آگاهی و بلوغ عاطفی جایگزین می شوند. آینده متعلق به کسانی نیست که به دنبال “جفت روح” هستند، بلکه از آن کسانی است که با وجود کامل بودن خود، یک فرد کامل دیگر را می یابند تا در کنارش زندگی کنند، اما نه در عوض.
همچنین بخوانید
- چگونه خیانت را ببخشیم: چرا همیشه لازم نیست و چگونه می توان فهمید که چه زمانی باید فرصت دوباره داد
- وقتی شخصیت در یک رابطه ناپدید می شود: چگونه آمیختگی سمی وانمود می کند که صمیمیت واقعی است
