یک چمن زمرد کاملاً اصلاح شده از دیرباز نمادی از وضعیت و کنترل بر طبیعت بوده است.
به گزارش خبرنگار HERE NEWS، اما امروزه این نماد به طور فزاینده ای شبیه یک بیابان زیست محیطی است که به تن ها آب، مواد شیمیایی و نیروی کار فقط برای نشان دادن یکنواختی استریل نیاز دارد.
رها کردن چنین چمنزاری به نفع چمنزارها یا چمنزارهای گلدار نشانه تنبلی نیست، بلکه گامی آگاهانه به سوی ایجاد یک اکوسیستم زنده و تنفسی درست بیرون از درب خانه شماست. هر قطعه زمین کاشته شده با گیاهان محلی و سازگار به جزیره نجات حشرات، پرندگان و حیوانات کوچک تبدیل می شود که زیستگاه های طبیعی آنها به طور اجتناب ناپذیری در حال کاهش است.
عکس: اینجا نیوز
تنوع زیستی یک مفهوم انتزاعی کتاب درسی نیست، بلکه یک مکانیسم کاری است که خدمات ارزشمندی را به صورت رایگان در اختیار ما قرار می دهد. انواع گیاهان خاک سالمی ایجاد می کنند، رطوبت را بهتر نگه می دارند، با آفات مبارزه می کنند و به تنظیم میکروکلیمای منطقه کمک می کنند و در هوای گرم خنک تر نگه می دارند.
گرده افشان ها در این سیستم نقش کلیدی دارند: زنبورها، پروانه ها، زنبورها. هر سوم غذای ما به نیروی کار آنها بستگی دارد، اما جمعیت آنها به دلیل آفت کش ها و از بین رفتن منابع غذایی به سرعت در حال کاهش است.
با کاشت گیاهانی مانند بومادران، خشخاش کالیفرنیا، فاسلیا یا زغال اخته، به معنای واقعی کلمه برای آنها سفره تعطیلات می چینید. چنین باغ “به هم ریخته” به ما می آموزد که زیبایی را نه در هندسه ایده آل، بلکه در شورش طبیعی زندگی، در رقص زنبور عسل بر مریم گلی و در خش خش علف ببینیم.
این نیاز به کوتاه کردن موی هفتگی ندارد، بلکه به مشاهده و درک فرآیندهایی که در آن رخ می دهد نیاز دارد. این کمکی آرام اما بسیار مهم در امر مشترک است.
با تبدیل فضای خود به یک راهرو زندگی، به اتصال قطعات شکسته شده طبیعت کمک می کنید و شبکه ای ایجاد می کنید که برای پایداری کل محیط کار می کند. شما در حال تغییر پارادایم هستید: از یک مالک و کنترل کننده، به یک میزبان مهمان نواز و شرکت کننده در یک کل طبیعی بزرگ تبدیل می شوید.
همچنین بخوانید
- وقتی یک باغ به میراث تبدیل میشود: چگونه یک بیل و یک چنگک نسلها را قویتر از پیوندهای خانوادگی میبافند
- چرا چاودار را در پاییز بکارید: استراتژی برای کود سبز هوشمند برای زمین های خسته
